Voortaan had ik alle tijd om die wolk verder af te werken.
Bovenaan moest ze gedicht worden. Ik had een soort verzamelbadje gemaakt dat het regenwater naar een afvoerbuis leidde, en in de koperen regenpijp terecht kwam. Als het regent zou er dus ook echt water uit die buis komen.
Maja, hebt ù daar ooit al eens op gelet?
En onderaan moest het gapende gat gedicht worden.
Er waren vele mooie weekends. En steeds weer stond ik daar tegen mijn wolk aangeschurkt, met borstels en potten. En dan kon ik de mensen uit de buurt het Fredje zien voorstellen aan hun kinderen, die dan ook altijd wel eens op het fietsje wilden zitten.
En ze wezen dan naar die rare kwiet, die dus een 'kunstenaar' was.
Als waarschuwing, bedacht ik dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten