Die wolk, die stond daar, we zagen de donkerste dagen van het jaar.
Bovenaan was ze nog altijd open, om ze te kunnen transporteren en monteren.
Ik had er een zeil overgespannen, om roest te vermijden.
Maar was dat eigenlijk wel nodig?
Ik had zoveel dag en nacht tijd gehad dat die constructie onder allerlei waterwerende lagen zat, van tin, zink tot rubber en waterwerende verf.
Op een koude sneeuwrijke maandagmorgen is er een trucker tegen gereden. De wolk lag enigszins op zijn zij, de truck, daar waren kosten aan.
Ik bedank de stagiair-ingenieur die mijn constructieplan getekend heeft hartelijk.
Zijn berekeningen waren voorzien op een impact van 65 ton.
Daar moest ocheere een dertigtonner wel even voor wijken.
Er werd een afspraak gemaakt.
Zondag 5 mei 2002 zou de inhuldiging plaatsvinden.
Dan had ik heel de paasvakantie om het Fredje en het fietsje af te werken.
Dat fietsje had ik ondergebracht in mijn kleine appartementje.
Daar kon ik me heel de winter mee zoet houden.
Ik had met mijn fiets alle fietswinkels afgestruind op zoek naar een ideale occasie.
Die vond ik in de buurt van Merelbeke.
12 euro, een topkoop voor iets dat later een begeerd kunstwerk zou worden!
Ik liet het zandstralen, zette er een laag zink op, en de eerste lagen componentenlak.
De bandjes spoot ik op met PU-schuim.
Ik was echter vergeten dat het drijfgas in zo'n spuitbus zwaarder is dan de lucht. Ik zag een wolkige massa zich verspreiden over mijn vloer, en het waakvlammetje van mijn gasradiator bereiken. Opeens stond heel mijn appartement in brand!
Paniek...
Maar omdat het zo'n vluchtig iets was, was het ook vlug opgebrand, en bleef er alleen hier en daar nog een stuk krant branden. Hetgeen ik kon blussen met de spagetti die op mijn vuurtje aan het garen was.
Wat een hondenleven zeg, dat van kunstenaar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten