Ik was al eens gaan reclameren op de dienst Plantsoenen, om die struik nu eens écht onder mijn wolk te gaan plaatsen. Dat ging voor mekaar komen, maar het kwam niet voor mekaar. Bovendien, doordat de aannemer zijn hele citern beton in die funderingsput gestort had, was er te weinig aarde om die plantjes tot volle wasdom te laten groeien.
Ik kon het niet meer aanzien.
Op een regenachtige zondagmorgen sleurde ik wat struiken uit het slingerhaagje, en plantte die onder mijn wolk.
En de rest van de haag zou ik, eenmaal de struik die kotslelijke paal verborg, eigenhandig plantje per plantje wurgen.
Niet veel later merkte ik dat de dienst Plantsoenen mijn kunstgreep ongedaan had gemaakt.
Alsof het een vandalenstreek was geweest.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten