Paasvakantie

Deze keer hadden we besloten het land te verkennen door vrij rond te trekken.
We planden verschillende afspraken met mijn broer, met zijn vrouw, waarmee hij gescheiden leefde en hun zoon Junior, die ook alleen woonde. We bezochten de watervallen van Foz do Iguacu, en vandaar namen we de bus naar Curitiba, een moderne stad, met een museum voor hedendaagse kunst! Een dag rijden. Ondertussen zagen we de soms eentonige landschappen. Ik las een boek van Claire Goll, een Parijse Joodse die heel wat kunstenaars had gekend. Boeiend.
Het museum was gesloten, de laatste tentoonstelling was net afgesloten. Ik legde aan een vriendelijke man uit dat ik speciaal van België kwam om zijn museum te zien, en plots gingen alle lichten weer aan.
Dan weer naar het zuiden: Floreanopolis, de hoofdstad van het schiereiland Santa Catarina. Een heel westerse mooie streek, waar ook veel kunstenaars wonen. Nu weet ik waarom: een paradijs!
En voor een kunstenaar die getergd en getormenteerd wordt bij de creatie van zijn creaties, komt het van pas van even te verwijlen in het paradijs...
De voorlaatste dag komt Junior ons ophalen in de luchthaven van Rio, en we brengen de avond door bij zijn moeder. Ze heeft een karaoke gekocht, en we zingen allen samen religieuze liederen. Hij is voorganger van een protestante kerk, en die avond nog vertrekt hij met een busje en enkele vrienden naar een religieus congres in Bello Horizonte.
De volgende middag zou zijn moeder ons dan weer naar de luchthaven brengen. Daarom deden we onze Reals op aan allerlei prullaria.
Die volgende morgen: 11 uur. Haar GSM rinkelt: aloa? aloa? aloa?
Ze stort zich op de grond, aanroept Jezus en alle heiligen...
Haar zoon en het busje zijn die morgen tegen een boom gereden. Twee doden en zeven zwaar gekwetsten, waaronder Junior.
Wij moeten er vandoor. We nemen een taxi, maar onze reals zijn op. Ik zal moeten geld afhalen met mijn Visa op de luchthaven, met mijn dochter als onderpand...
Heel de weg en heel de vlucht zitten we te wenen. Zo'n goede jongen, getalenteerd, vriendelijk, knap, sportief, slim,... 24 jaar. Ik belde naar mijn broer in Recife. Hij vertrok onmiddellijk naar Rio. Een week heeft hij aan het bed van zijn zoon gezeten. Alleen met bier en whisky binnen handbereik. Hij is toch nog gestorven. Ze hadden maar één kind.