Goed nieuws, de gemeenteraad heeft toestemming gegeven om het magazijn aan de Gasmeterlaan te gebruiken vanaf eind februari tot eind maart 2001.
Ik dien het gebouw degelijk te verzekeren voor die periode, voor een waarde van een miljoen euro.
De doodskist wordt opgehaald door de dienst Wegenwerken.
Ik sta daar, in een enorme hall, de doodskist klinkt als een holle geeuw als ze door de onhandige kraanman voor mijn voeten wordt neergeploft.
Hier moet ik dus een wolk van maken.
In mijn lange speurtocht naar het 'Hoe', was ik via de Gouden Gids op een krachtig man gestuit: een handelaar in materialen voor de scheepsbouw, jachten in het bijzonder, uit Oostende. Hij gaf ook nog eens les in de vakschool aldaar, en was een krak in materialen en technieken. Daar heb ik iets aan gehad!
Er was maar één oplossing: lassen...
Sindsdien kon je me voortdurend waarnemen met metalen latten, op mijn fiets, want ik had geen auto. Alle doe-het-zelfzaken van Gent zaten weldra zonder metaal.
En na mijn eerste schuchtere pogingen begon dat lassen heel goed te lukken.
Die metalen latten boog ik over mijn buik in de gewilde vorm, en hop weer Las Vegas!
Dat was dan ook het liedje dat ik voortdurend zong uit volle borst, ook om mijn angst wat te verjagen, want ik zat daar voortdurend alleen, en ik was wel verplicht om binnen in mijn wolk te gaan kruipen, om te kunnen lassen. Ik had voortdurend rubberen laarzen en handschoenen aan, bang dat ik er op een onverdacht moment zou uitzien als de menselijke lampenkappen in de Aboegreipgevangenis in Bagdad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten