Vader overleden

27/07/1999
Chiarone

Vanmorgen een appelflauwte. Ik raak amper nog recht.
Ik herken het meteen. Een tekort aan zout. Ik heb dat al eens gehad in de fameuze zomer van 1976. Twee maanden zon. Ik moest van de dokter een fles Vichy Célestin drinken per dag. Maar ik heb in mijn EHBO - zakje een paar porties ORS. Tegen deshydratatie.
Alles ingenomen met nog wat flessen sportdrank.
Ik lees verder in de Trotter. De geschiedenis van Italië. En van de kunst. En dat de Renaissance het afscheid betekende van de kunst in dienst van de religie, en het begin van de kunst ten dienste van de schoonheid.
't Doet me weer aan smakeloos denken.
Op naar het MASK: museum van actuele schone kunst.

28/07/1999
Lido di Tarquinia

Niet ver moeten rijden vandaag. 30 km.
Ik plant mijn tentje onder een dreef met parasoldennen. Mooie camping, weinig volk. Vooral Romeinen. Vreemd, onder die bomen waait een koele wind.
Als je in de zon gaat staan is de hitte niet te harden.
In Tarquinia zelf is er een belangrijk museum van Etruskische kunst, lees ik overal.
Dat zou ik wel eens willen zien.
Morgen rijd ik naar Bolsano, een trip van 40 km en het laatste deel flink bergop.
Onderweg zal ik een wijs stadje tegenkomen: Toscania. Ook bezoeken!
En ook nog te bezoeken: Bomarzo, niet ver van Bolsano, maar moeilijk te bereiken met de fiets, héél steil. Een park met zeer vreemde 16de eeuwse beelden. Een Nederlandse schilder, C. Willinck heeft zich op die beelden geïnspireerd, en er hangt een werk van hem in het Museum van Schone Kunsten in Gent. Ik ken dat werk. Heel aparte sfeer.
Het was 19h, ik zat te bedenken: Johan zal zijn GSM aangezet hebben. Even bellen.

Vader is dood!
Ik heb heel de week aan hem gedacht. Echt gedacht, vandaag nog.
Wat een stom leven heeft die gehad. Zes kinderen. Na zijn scheiding wilde niemand hem nog zien. Vereenzaamd is hij naar het hospitaal gestapt en is er drie dagen later gestorven.
Hoe stom...
Vanavond vertrekt Johan om me te komen opzoeken. Het is gemakkelijk te vinden. We kunnen dan eens napraten.

29/07/1999
Lido di Tarquinia

Johan stond al op de parking 's morgens. Heel de nacht gereden.
Dan maar samen naar dat museum in Tarquinia. Schitterend. Echt de moeite waard!
Onvoorstelbaar mooi. 'k Moest dikwijls aan het smakeloos denken.
Dan op het strand beginnen lezen in mijn tweede boekje: Zeven jaar in Tibet.
Het begint te regenen.

30:07/1999
Capodimonte

Afscheid genomen van An en Johan. Ze gaan nu op hun beurt de plaatsjes bezoeken waar ik gepasseerd ben. 50 km voor de boeg. Wind op kop. En wat voor wind! Een baantje dat voortdurend stijgt. De zon staat weer heet. Ik voel dat het niet gemakkelijk zal zijn vandaag.
Eens het middeleeuwse stadje Toscania gepasseerd, mooi!, wordt het steeds steiler.
Ik zie een pijl staan: Agritourismo. Daarheen. Ik hou dit anders niet uit.
Een lange stofferige weg met keiën. Ik sukkel naar een oude boerderij met een nieuwbouw en een veldje waar tenten kunnen staan. Ik bel beschroomd aan op een uur dat siësta's gevierd worden. Ze zegt onmiddellijk 'NO' op mijn vraag: 'possibo campegare qui?'
'Oe', zeg ik, 'agritourismo qui?'
'Si' zegt ze, 'ma NO!'
Tja, vrouwen.
Heel die stoffige grintweg weer teruggereden, wild zwaaiend met mijn armen voor de boerenvliegen die in mij een malse biefstuk zagen.
Dan zie ik een bordje met 'Marta', eindelijk weer beschaving, en wat verder kom ik toe in Capodimonte. De eerste camping die ik tegenkom rijd ik binnen.
22000 lire, trè notte, niet duur. Onmiddellijk pagare.
Jamaar zeg ik, kan ik een bonnetje krijgen dat ik betaald heb? Je krijgt dat als je vertrekt zegt die felle mama met vurige ogen. Jamaar zeg ik, hoe weet je dan dat ik betaald heb? Iedereen heeft hier betaald, zegt ze.
Italië, wat een mooi land.
Ze legt me uit hoe ik a destra en a sinistra moet rijden naar de dichtsbijzijnde market te rijden.
8 km om een liter melk te kopen!
Johan en ik maken en nieuwe afspraak. Hij komt ook naar het meer van Bolsano. 't Lijkt hem een leuke plaats en het is ook zo. Hij komt maandag, nu zijn we vrijdag.
Voor mijn tentje campeert er een circusartist, met een heel speciaal nummer: 'het geheim van de cobra'. Hij oefent voortdurend met zijn trucs. Het geheim van de cobra heb ik niet ontdekt.

31/07/1999
Capodimonte

Ik heb een klein winkeltje ontdekt. Het wordt uitgebaat door twee héél mooie vrouwen. Ik koop me een dagloon, en die madammen steken dat allemaal in een futiel zakje. Het begint me gevaarlijk te scheuren, zo slingerend aan mijn stuur. Ik kan niet anders dan dat onnozel zakje in mijn handen te houden. Even stoppen.
Een hels geschel achter mij. ik kijk om: een politieagente op een scooter. Wat een mooie vrouw zég! Ik vraag met mijn ogen wat er scheelt.
Het is verboden te parkeren hier, zegt ze.
Parkeren? Met een fiets?
Mooie ogen, zég.
Ik vertrek weer met mijn fiets, en dat zakje alsof het een baby is.
Ik lees verder in dat mooie boekje.
Er komen veel jonge mensen toe. Het is zaterdagavond, en vele Italianen hebben schone Duitse meisjes versierd.
Ik stort me op mijn goede vriendin Marianne Faithfull.