Het leven, deel 2

Terug thuis feliciteer ik mezelf met mijn moedige beslissing: een leven in dienst van de kunst.
Ik koop me een stel goede borstels, een volledige set kleurverven, uitstekende doeken en tutti quanti. Aan de kassa zie ik een foldertje liggen: Prijsvraag voor ontwerpen "Kunst in de Buurt", een sociaal-artistiek project van de Dienst Kunsten van de stad Gent.
Het boek over Tibet met al dat bijgeloof, aanwijzingen en orakels speelt door mijn brein: dit is een teken aan de wand. Ik word geroepen.

De bedoeling van de wedstrijd was van kunstwerken nader tot de buurtbewoners te brengen. Daartoe hadden ze vijf locaties uitgekozen waar een kunstwerk kon geplaatst worden, of een artistieke ingreep kon gebeuren, eventueel tijdelijk.

Een van die pleintjes, ligt op het kruispunt van de Frederik Burvenichstraat, de Ankerlaan en de Oude Brusselseweg. Er staan drie boompjes op.
Ik passeer daar twee keer per dag, om naar mijn werk te rijden.
En iedere keer denk ik: als daar nu eens een wolk tussen die boompjes zou zijn blijven steken...

De uiterste datum voor inschrijving is 1 oktober 1999.

Mijn dochter Nara werkt op de Dienst Toerisme, en iedere middag gaan we ergens iets eten tijdens haar lunchpauze. Een leuke tijd. Die ik vergal door altijd maar weer over mijn plan te praten: meedoen met die wedstrijd.
Telkens zit ik schetsen te maken van een ontwerp.
Ze heeft meer ogen voor de zon dan voor mijn wolken.
Tja, haar vader was al zot, en het is nog verergerd...