Oei, laureaat!

Mijn ontwerp, met alle technische, financiële en filosofische gelaagdheden zat sterk gestructureerd in elkaar. Hetgeen niet kan gezegd worden van mezelf. Alles zat in een map, en het zag eruit als een catalogus van een vertegenwoordiger van gasboilers. (Ook dàt niet...). Ik ging het persoonlijk afgeven in de Veldstraat, het adres van de Dienst Kunsten, een indrukwekkend herenhuis, nuja, indrukwekkend, ik heb zelf lang in een herenhuis gewoond.
Eind oktober, ik kom van mijn werk, het is al donker. Telefoon.
'U spreekt met D.P. van de dienst Kunsten van de stad Gent. U bent laureaat van de wedstrijd 'Kunst in de Buurt'!
...
'Hallo?"
Heu, ja, euh...
'Proficiat!'
ajaa, euh
'Het lijkt wel alsof je niet blij bent...'
Wel, betekent dat dat ik mijn ontwerp ook moet maken?
'Aja, natuurlijk!'
Jamaar, ik woon op een appartementje, ik heb geen atelier.
Mijn ontwerp is 4 meter hoog, 4 meter lang en 2 meter breed, ik kan ik dat hier niet maken!
'Ge moet u geen zorgen maken, de jury was zo enthousiast van uw ontwerp dat het koste wat het kost moet uitgevoerd worden. Je krijgt alle technische middelen van de stadsdiensten ter beschikking. Technische dienst, dienst wegenwerken, dienst faciliteiten, juridische dienst,... Dat is geen probleem!'
Allez bon, de stad Gent heeft een jaarlijks werkingsbudget van 100 miljoen euro. Daarmee zal ik wel toekomen. En die D.P. lijkt me een enthousiaste en toegewijde vrouw.
'Waarom lijk je zo ontgoocheld?'
Wel ik had eigenlijk meegedaan met het oog op de tweede prijs, die bedraagt 900 euro, en daar zou ik dan mee op vakantie gaan.
'Zég, zotteke, begint er al maar aan, geen tijd meer te verliezen!'
Bedankt en tot ziens...