Mijn ontwerp

Aangezien ik wolken schilder, is het evident dat mijn ontwerp een wolk zal zijn.
Die is vastgeraakt tussen de drie boompjes.
Heel speciaal en uniek.
Maar hoe moet ik dat uitvoeren?
Tja, niets aan te doen, die zal op een paal moeten staan! Weinig romantisch...
Dan moet ze maar gecamoufleerd worden. Met een struik.

Maar wacht eens...
Daar zit een wonderbaarlijke symboliek in!

Wolken brengen water over het land.
Zonder wolken zou de aarde alleen bestaan uit woestijn en oceaan.
Wolken zijn het symbool van vruchtbaarheid.
Zonder wolken géén mensen, dieren en planten.
Wat een mooi idee...
Ik maak van dit ontwerp een prachtig symbool van vruchtbaarheid.
Onder die wolk monteer ik een koperen regenafvoerpijp, en daaronder plant ik een struik.
Duidelijker kan het niet zijn, iedereen kan dat snappen.
En ondertussen is die lelijke paal onzichtbaar, dat komt goed uit.

Maar er is iets dat ontbreekt.
Het geheel heeft eigenlijk weinig verhaal. Het lééft niet. Daar moet iets bij.

Dat pleintje ligt op een kruispunt van vijf straten en wordt nogal veel gebruikt om de drukke Brusselse Steenweg te ontwijken. En het is een kinderrijke buurt.

Lap! Ik ga daar een kindje bij zetten. Een ventje dat naar die wolk kijkt.
Energie volgt altijd de aandacht. Als je naar iets staat te kijken zullen voorbijgangers daar ook naar kijken...
En ik geef dat ventje een fietsje. Hoe sympathiek.

Mijn ontwerp is compleet.

De wolk vier meter hoog, vier meter lang, twee meter breed.
Dat ventje een meter twintig, en het fietsje, awel, een écht fietsje. Dat is gemakkelijker.

En nu: tekenen en schilderen!